Onderweg

Zo vandaag drie weken geleden gestart en gelukkig het tot nu toe als geweldig ervaren en aan mijn verwachtingen voldaan.
Het leven van een pelgrim is ondanks de soms lange wandelingen en het zoeken van een albergue toch heel wat eenvoudiger als het dagelijkse leven thuis
Thuis heb je de beschikking over wel 7 onderbroeken, shirts , hempjes , handdoeken en weet ik veel meer.
Hier maak je er gebruik van twee van alles, bij aankomst gauw douchen en je wasje doen met een beetje zeep broek,shirt zakdoek en hang het maar in de zon en ´s-morgens is het schoon en droog .
Ook wordt je redellijk zelfstandig en makkelijk .
Het leven wordt minder gehaast en er is meer tijd om over andere dingen na te denken.
Wat mij ook is opgevallen , is de verbondenheid van al die pelgrims jong, oud ,kleur en afkomst,het doet er niet toe, alleen de camino telt.
Mensen ontmoeten en met ze communiceren is een van de mooiste ervaringen (zeker telt dat voor mij )van deze pelgrimstocht.
We praten,gaan gezamenlijk naar pelgrimsmissen,koken samen en lopen samen en dan zomaar onderweg op die eindeloze vlakten van de Meseta en Palencia vallen er ook lange stilte´s en is iedereen in zich zelf gekeerd bezig met z´n eigen gedachten ,heel mooi om mee te mogen maken.
Nu vandaag komen Sulima, lidy en Andre.
Blij dat ik Sulima weer zie en ook Andre en Lidy natuurlijk.
Vindt het ook gaaf om de laatste 300 km met Andre te lopen.
We hebben tenslotte niet voor niets samen zoveel getraind in Nederland en ik hoop dat Andre hezelfde mag ervaren zoals ik het tot nu toe heb ervaren, alleen heeft de slimmerd het zwaarste en eenzaamste stuk overgeslagen, maar ik ben er van overtuigd dat hij dat nog wel een keer zal gaan doen.
Groetjes Piet